Functioneel, stevig en betrouwbaar. Casual én chic. Dat is de chino. Een broek gemaakt van een katoenen twill-stof (dat is een weefsel met kleine diagonale ribbels) en khaki van kleur. Het heeft rechte of licht taps toelopende pijpen, schuine steekzakken en een of twee achterzakken. Zo simpel is het.

Het militaire uniform

De chino is op de spijkerbroek na de populairste broek in de mannenmode. Net als de spijkerbroek gaat hun oorsprong terug tot het midden van de 19de eeuw. In 1848 besloot een Britse legerofficier die het bevel voerde over aan de grens tussen India en Afghanistan, dat zijn soldaten beter gekleed konden gaan in saaie zandkleurige kleding. Tot die tijd droegen ze felrode tunieken en witte broeken. Met de hulp van lokale kennis werd de katoenen stof van de uniformen geverfd in moerbeiensap wat resulteerde in een saaie geelachtige tint wat zij khaki noemden, naar het Hindi woord voor stof.

Vanaf deze tijd droeg het Britse leger khaki uniformen, tijdens de Boerenoorlog in Zuid-Afrika stond het Britse leger beter bekend als “Khakis”.

Amerika

Andere legers kopieerden deze uniformen met hun perfecte camouflagekwaliteit. Zo ook het Amerikaanse leger. Toen zij terugkeerden van de Spaans-Amerikaanse oorlog van 1898 uit de Filippijnen, dook het woord chino op. Zo noemden zij hun khaki broeken. Er zijn verschillende verklaringen waarom de Amerikanen deze katoenen broek de Spaanse naam voor Chinees “chino” gaven. Het kan zijn dat de stof in China gemaakt is, of dat de Amerikaanse soldaten hun broeken lileten maken door Chinese kleermakers in de Spaanse kolonie.

De chino nu

In ieder geval hadden de comfortabele en slijtvaste khaki chino’s hun waarde bewezen en ze werden in 1902 aangenomen als officieel uniform van het Amerikaanse leger. De broek werd ook al snel opgepikt door het grote publiek. Levi’s introduceerde al in 1906 een lijn van chino’s.

Meer dan een eeuw later is de aantrekkingskracht van deze simpele broek sterker dan ooit en niet meer weg te denken uit de garderobe van de man.